Dag op stap in Bangkok

Het hotel waar wij in verblijven in een internationaal hotel en biedt een "continental breakfast" aan. Na bijna twee weken warm eten 's ochtends en weinig variatie renden wij deze ochtend hoopvol naar het ontbijt. Smachtend naar een stukje kaas op je croissant, zou het hier dan eindelijk gebeuren??? Nee, lieve lezers ook hier kon ik mij alleen maar vergrijpen aan de croissantjes met jam. Geen kaas!!! En wel weer allemaal warme gerechten. En echt ze zien er heerlijk uit, maar 's ochtends nee, dat is voor deze West-Europese dame niet weggelegd. Maar wel heerlijk vers fruit, dus daar maar aan vergrepen en echt heerlijke thee (de Thai houden nogal van sterke thee en deze was lekker licht).
Jakob werd opgehaald door zijn collega Kong en even later kwam taxichauffeur Mr. Jeff (een taxichauffeur die alle klanten rondrijdt die komen bij Thaise vestiging van het bedrijf waar Jakob werkt). Deze uiterst vriendelijke en zeer goed Engels sprekende Mr. Jeff had een leuk programma voor mij bedacht om mij alle highlights in Bangkok te laten zien. Vandaar ook de titel van deze dag "Dag op stap in Bangkok". Maar lieve lezers, de plannen van Mr. Jeff heb ik duidelijk in de war gestuurd met mijn eigen verzoek. Bangkok lijkt mij leuk, maar ik wilde iets bijzonders doen en iets wat mij zelf enorm interesseert. De inner circle om mij heen weet hoeveel ik geïnteresseerd ben in geschiedenis. En ik wilde graag een dag naar Kanchanaburi. Dit ligt meer dan 130 kilometer van Bangkok. Mr. Jeff willigde, vriendelijk als hij is, mij verzoek in. Maar zei wel dat ik heel lang in de auto zou zitten. Maar dat maakte mij niet veel uit, ik wilde dit gewoon heel graag doen.
De weg naar Kanchanaburi was alleen maar een snelweg met af en toe wat zout- en rijstvelden. Tegen lunchtijd reden wij in de buurt van Kanchanaburi en Mr. Jeff vroeg mij of ik wilde lunchen in een restaurant waar alleen locals kwamen of in een toeristenrestaurant. Nou, doe dan maar de locals. Mr. Jeff zette mij bij het restaurant af en wilde zelf in zijn auto blijven. Dit leek mij niet helemaal de bedoeling en ik heb hem gevraagd of hij met mij wilde lunchen (haha kon hij gelijk de Thaise menukaart voor mij vertalen, uiteindelijk wisten ze nog ergens een menukaart in het Engels tevoorschijn te toveren. Na een heerlijke, weliswaar warme lunch vervolgende wij onze weg naar Kanchanaburi. Het was echt wel een eindje rijden hoor.
En nu zitten velen van jullie nog te denken Kanchanaburi, wat is dat? Als ik jullie zeg dat Kanchanaburi gelegen is aan de rivier de Kwai. Dat doet wellicht wat meer belletjes rinkelen, zeker degene die geïnteresseerd zijn in de wereld- en vaderlandse geschiedenis. Ja, want ook hier in Thailand ligt een deel van onze vaderlandse geschiednis.
In Kanchanaburi werd in de Tweede Wereldoorlog gebouwd aan de zogenaamde "Death Railway" oftewel de Dodenspoorlijn naar Birma (tegenwoordig Myanmar).
Deze spoorlijn werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebouwd om te zorgen dat Japan een goede verbinding had via Thailand, Birma naar India, zodat zij India kon gaan veroveren. In eerste instantie werd deze spoorlijn aangelegd door Prisoners of War (de krijgsgevangenen), maar de Japanners hadden meer mensen nodig voor de aanleg van de spoorlijn. Hiervoor werden mensen uit de interneringskampen gehaald, dus burgers, o.a. ook Nederlanders uit de Jappenkampen in Nederlands-Indië.
In Kanchanaburi heb ik de begraafplaats bezocht waar de vele doden liggen begraven die te betreuren waren bij de aanleg van deze spoorlijn. Naast de begraafplaats staat een museum en researchcentrum over de aanleg van de Birma spoorlijn. In dit museum zie je de gruwelijke omstandigheden waaronder deze mensen moesten werken bij de aanleg van deze spoorlijn. Er was weinig eten en drinken maar een verzengende hitte waarin men dag en nacht moest werken. Medische voorzieningen waren er amper, het was voor de Australische artsen een hel om de zieke mensen te kunnen verzorgen. Infusen werden gemaakt van bamboe..
Overlevenden van die tijd hebben veel dingen van hun gevangenschap gegeven aan het museum, zoals dagboekjes, lepeltjes die ze gebruikten etc. Ook stonden er verschillende maquettes hoe de kampen er hebben uitgezien. Er is bijna twee jaar aan de spoorlijn gewerkt. Maar in 1944 werd een gedeelte van de spoorlijn gebombardeerd door de geallieerden.
Nadat ik het museum bezocht had ben ik naar de spoorlijn zelf gegaan. Je kunt deze spoorlijn betreden, hij wordt nog steeds gebruikt. Er moet wel uitgekeken worden, want de spoorlijn wordt nog steeds gebruikt. Kanchanaburi was zeer indrukwekkend!
Na weer een lange rit in de taxi van Mr. Jeff was ik rond 19.00 uur weer in Bangkok waar wij 's avonds gegeten hebben met de directeur van de Thaise vestiging en zijn vrouw. Zij kozen voor een typische Thais restaurant en hebben ons allerlei verschillende kleine Thaise gerechtjes laten proeven. Echt heel erg lekker!