Weer op stap
Blijf op de hoogte en volg Jakob en Jeannette
11 Mei 2015 | Thailand, Jomtien
Deze ochtend begon weer met hetzelfde riedeltje. Ontbijten met z'n tweetjes. In ons hotel is er niet echt sprake van een continental breakfast. Het is voornamelijk Thais eten (maar daarvoor zijn wij ook in Thailand). Ze beginnen hier 's ochtends al met de meest lekkere en vooral warme gerechten. Leuk, maar ik vind het voornamelijk 's avonds lekker. Warm eten lukt bij mij niet om 08.00 uur in de ochtend. Ze hebben wel wat broodjes, maar ze zijn zo klein dat je ze moet opzoeken op je bord. Beleg is alleen jam of een verdwaald stukje ham. Daarom vergrijp ik mij maar aan de yoghurt en de verse ananas. Dat is beter weg te krijgen dan die warme hap. Wel grappig deze eetverschillen. Nu snap ik ook toen er Thai van Jakob zijn werk (zij waren drie maanden in Nederland) gruwden van onze Nederlandse boterhammen, zij zijn het gewoon niet gewend.
Jakob is daarna een potje gaan dammen en ik installeerde mij weer bij het zwembad. Heerlijk rustig met af en toe een verdwaalde Rus. Vandaag is het heerlijk weer. De zon schijnt de hele dag, er is een heerlijk briesje en de temperatuur is ongeveer 35 graden. Verbranden lukt erg goed .
Voor de damliefhebbers, deze partij van Jakob eindigde in remise (voor de niet-damliefhebbers onder ons dat is gelijkspel).
Na de lunch kon Jakob om 14.30 uur weer aan de bak voor een rondje dammen (ja, ja hij is er maar druk mee). Ik zat een beetje te dubben wat ik deze middag wilde doen. Ik ging op het pad met het idee om een beetje te shoppen. Maar terwijl ik aan de wandel was, bedacht ik mij dat ik wel naar het gouden Boeddhabeeld wilde. Naar de andere kant van de weg gelopen (in Thailand rijdt men aan de linkerkant van de weg) en heb een Baht busje aangehouden. Al snel toeterde er eentje naar mij en ik meldde dat ik naar de gouden Boeddha wilde. De chauffeur meldde mij een prijs van 200 Baht. Dat vond ik iets te duur (lieve lezers dit is een bedrag van ongeveer 7 euro). En dan begint het spel van het onderhandelen in dit land. Over en weer. Hij wilde mij wel voor 150 Baht heenbrengen en dat wilde hij ook nog wel mijn gids zijn. Aan dat laatste had ik weinig behoefte. Na wat heen en weer onderhandelen kwam ik uit op een prijs van 100 Baht. De taxichauffeur bracht mij naar Buddha Hill, één van de hoogste punten van Pattaya. Op deze heuvel staat het grootste Boeddha beeld van deze regio. Het Boeddha beeld was inderdaad erg groot en helemaal van goud. Erg indrukwekkend. Een trap leidde je naar deze Boeddha toe. Er stonden ook nog meerdere kleinere beelden van Boeddha. In een tempel kon je ook bidden bij een boeddhistische monnik. Nu had ik een bepaald idee bij deze monniken, namelijk dat zij nederig leefden en zaken van het aardse bestaan hebben. Nou, ik had het totaal mis. Deze monnik was namelijk tussen de gebeden door vreselijk druk met zijn zeer moderne smartphone…. Weer een illusie weg.
Maar goed, ik had mijn middag weer leuk besteed. De terugweg wilde ik weer een Baht busje regelen. Op Buddha Hill kwam er net eentje aanrijden met een vrouwelijke chauffeur erin. Zij laadde haar mensen er uit en ik vroeg of zij terug kon rijden naar Jomtien. No, no, was het antwoord. Dan niet, en ik wandelde op mijn gemakje de Buddha Hill af. Toen ik de grote weg op wilde lopen kwam er een Baht busje aan rijden en jullie raden het al met de vrouwelijke chauffeur. Ze toeterde en bleef bij mij staan of ik mee wilde rijden. Ook hier begon het onderhandelen weer. Zij wilde mij voor 200o Baht meenemen en even later zat ik al op 150 Baht. Zelf had ik mij voorgenomen om niet meer dan 100 Baht te betalen. Uiteindelijk had ik dat voor elkaar en zij zou mij voor 100 Baht naar het hotel terugbrengen. Ik besteeg het Baht busje en ik had nog twee Aziatische medepassagiers. Op een gegeven moment kwam de taxichauffeur uit haar taxi en liep naar de achterkant van de taxi. Tegen mijn Aziatische medepassagiers zei de taxichauffeur "you go out en you can walk". Lieve lezers, het schaamrood stond mij op de kaken. Maar in deze Thaise maatschappij blijkt dit zo te werken. Waarschijnlijk had ik haar genoeg betaald en mijn medepassagiers niet, en de route die zij terug moest rijden vanaf het hotel waar ik zit, was lucratiever voor de taxichauffeur dan die van mijn Aziatische medepassagiers.
In het hotel aangekomen kregen Jakob en ik geweldig nieuws uit Nederland te horen. Onze dochter Manon moest deze dag voor de eerste afrijden. En ze is geslaagd!!! (Zou Boeddha meegeholpen hebben?)
Lieve Manon, wij zijn heel trots op jou!
Jakob is daarna een potje gaan dammen en ik installeerde mij weer bij het zwembad. Heerlijk rustig met af en toe een verdwaalde Rus. Vandaag is het heerlijk weer. De zon schijnt de hele dag, er is een heerlijk briesje en de temperatuur is ongeveer 35 graden. Verbranden lukt erg goed .
Voor de damliefhebbers, deze partij van Jakob eindigde in remise (voor de niet-damliefhebbers onder ons dat is gelijkspel).
Na de lunch kon Jakob om 14.30 uur weer aan de bak voor een rondje dammen (ja, ja hij is er maar druk mee). Ik zat een beetje te dubben wat ik deze middag wilde doen. Ik ging op het pad met het idee om een beetje te shoppen. Maar terwijl ik aan de wandel was, bedacht ik mij dat ik wel naar het gouden Boeddhabeeld wilde. Naar de andere kant van de weg gelopen (in Thailand rijdt men aan de linkerkant van de weg) en heb een Baht busje aangehouden. Al snel toeterde er eentje naar mij en ik meldde dat ik naar de gouden Boeddha wilde. De chauffeur meldde mij een prijs van 200 Baht. Dat vond ik iets te duur (lieve lezers dit is een bedrag van ongeveer 7 euro). En dan begint het spel van het onderhandelen in dit land. Over en weer. Hij wilde mij wel voor 150 Baht heenbrengen en dat wilde hij ook nog wel mijn gids zijn. Aan dat laatste had ik weinig behoefte. Na wat heen en weer onderhandelen kwam ik uit op een prijs van 100 Baht. De taxichauffeur bracht mij naar Buddha Hill, één van de hoogste punten van Pattaya. Op deze heuvel staat het grootste Boeddha beeld van deze regio. Het Boeddha beeld was inderdaad erg groot en helemaal van goud. Erg indrukwekkend. Een trap leidde je naar deze Boeddha toe. Er stonden ook nog meerdere kleinere beelden van Boeddha. In een tempel kon je ook bidden bij een boeddhistische monnik. Nu had ik een bepaald idee bij deze monniken, namelijk dat zij nederig leefden en zaken van het aardse bestaan hebben. Nou, ik had het totaal mis. Deze monnik was namelijk tussen de gebeden door vreselijk druk met zijn zeer moderne smartphone…. Weer een illusie weg.
Maar goed, ik had mijn middag weer leuk besteed. De terugweg wilde ik weer een Baht busje regelen. Op Buddha Hill kwam er net eentje aanrijden met een vrouwelijke chauffeur erin. Zij laadde haar mensen er uit en ik vroeg of zij terug kon rijden naar Jomtien. No, no, was het antwoord. Dan niet, en ik wandelde op mijn gemakje de Buddha Hill af. Toen ik de grote weg op wilde lopen kwam er een Baht busje aan rijden en jullie raden het al met de vrouwelijke chauffeur. Ze toeterde en bleef bij mij staan of ik mee wilde rijden. Ook hier begon het onderhandelen weer. Zij wilde mij voor 200o Baht meenemen en even later zat ik al op 150 Baht. Zelf had ik mij voorgenomen om niet meer dan 100 Baht te betalen. Uiteindelijk had ik dat voor elkaar en zij zou mij voor 100 Baht naar het hotel terugbrengen. Ik besteeg het Baht busje en ik had nog twee Aziatische medepassagiers. Op een gegeven moment kwam de taxichauffeur uit haar taxi en liep naar de achterkant van de taxi. Tegen mijn Aziatische medepassagiers zei de taxichauffeur "you go out en you can walk". Lieve lezers, het schaamrood stond mij op de kaken. Maar in deze Thaise maatschappij blijkt dit zo te werken. Waarschijnlijk had ik haar genoeg betaald en mijn medepassagiers niet, en de route die zij terug moest rijden vanaf het hotel waar ik zit, was lucratiever voor de taxichauffeur dan die van mijn Aziatische medepassagiers.
In het hotel aangekomen kregen Jakob en ik geweldig nieuws uit Nederland te horen. Onze dochter Manon moest deze dag voor de eerste afrijden. En ze is geslaagd!!! (Zou Boeddha meegeholpen hebben?)
Lieve Manon, wij zijn heel trots op jou!
-
11 Mei 2015 - 15:00
Sandra:
Yessss jippie voor Manon!!! -
11 Mei 2015 - 16:02
Rob Van Nunspeet:
Weer heel wat opgestoken met dit verslag.
Wie zelf niet wil shoppen gaat gewoon tweemaal daags een potje dammen.
Een taxirit kost in Thailand wat hier een half glad wijn kost (en daarover valt niet te onderhandelen).
Een dochter met een rijbewijs; daar hebben ook ouders wat aan! -
11 Mei 2015 - 20:21
Eva:
Wat goed om te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben! En het weer werkt blijkbaar ook goed mee :) Gefeliciteerd met Manon en maak er nog een mooie tijd van! -
11 Mei 2015 - 21:09
Bé :
Moi
Jakob de hele dag dammen ? Ja ja .Als ik geen zin heb om naar de winkels te gaan zeg ik tegen Marie ik moet naar de volkstuin . Jij gelooft ook alles van manlief .
Handelen dat zit echt in je bloed . Ik heb altijd al gezegd jullie worden rijk .
Ja nu heeft Manon haar rijbewijs .De auto staat thuis maar Jakob heeft de sleutels op zak .Jammer voor Manon . Maar ik denk Manon ze komen terug van Thailand met .... Je raad het Jakob heeft met dammen een auto gewonnen .
Jeannette je zal wel lekker bruin zijn
Groet -
14 Mei 2015 - 21:05
Desiree:
Oh, oh, het Gronings bloed.... Geen Thaise cent teveel, hoor!
Maar je vermaakt je dus wel en Jakob ook, weliswaar op zijn manier.
Geniet er nog maar van.
-
15 Mei 2015 - 04:24
Fred:
Hee, leuk te lezen hoor. Nog 2 rondes Jakob; even mooi afsluiten!!
Wil je de Japanse deelnemer Hiroshi Kawaguchi de hartelijke groeten doen van mij?
Ik heb eens met hem in Tokyo gedamd ...
Jakob en Jeannnette enjoy!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
